باورپذیری، همذات‌پنداری و تخیل کودکان پیش‌دبستانی بسیار بالاست

کودکان در سنین پیش دبستان عاشق کشف دنیا هستند و علاقه خاصی به تجربه کردن دارند. باورپذیری، تخیل و همذات‌پنداری در این سن بسیار بالا بوده و همین موضوع خود باعث توجه بیشتر آنها به قصه‌گویی است.

فاطمه ولادی کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی و مدرس دوره‌های قصه‌گویی برای والدین در گفتگویی با بیان این مطلب گفت: “قصه‌گویی برای کودکان پیش از دبستان همانطور که از جذابیت‌ها، سختی‌ها و شیرینی‌های خاص خود برخوردار است، اما انجام آن در این سن باعث گسترش گنجینه لغات، تقویت مهارت‌های کلامی و شنیداری در‌ آن‌ها و تعمیق رابطه والدین و مربیان با کودک می‌شود. این قالب همچنین باعث گره‌گشایی و آرامش هنگام مواجهه با مشکلات و پرورش تاب‌آوری و صبر و تمرکز برای درک مطلب از طرف کودک می‌شود.”

وی که ۲۵ سال سابقه فعالیت در حوزه کودک و نوجوان را در کارنامه خود دارد و مسئول انجمن قصه‌گویی استان آذربایجان‌‌ غربی نیز هست در ادامه یادآور شد: “پی‌رنگ یا مجموعه رویدادهایی که شخصیت‌ها بر اساس آن به هم مرتبط می‌شوند در قصه‌های کودکان پیش از دبستان نباید پیچیده، با گره‌های پی در پی و بدون رابطه علت و معلولی باشد. زاویه دید یک قصه باید با دورنمای نزدیک برای کودک در این سن درنظر گرفته شود و نه دور و پراکنده و آشفته، زیرا قابلیت ترسیم و تصویر سازی جذاب برای کودک اهمیت دارد و کودک باید بتواند همچون فیلم آن را در ذهن خود بسازد و این از ویژگی‌های مهم قصه‌ها در این سنین است.”

ولادی در خصوص ویژگی شخصیت‌های قصه برای کودکان هم اضافه کرد: “تعداد شخصیت‌های قصه برای کودکان این گروه سنی بهتر است بین ۳ تا ۵ شخصیت باشد، البته تعداد شخصیت‌های قصه به محدوده زمان و مکانی که قصه‌گو قصه‌گویی می‌کند و تعداد شنوندگان بستگی دارد. بهترین حالت قصه‌های این گروه سنی این است که داستان دارای قهرمان باشد و قصه‌گو با بهره‌گیری از همذات‌‌پنداری در کودک هدف قصه را به دلخواه پیش ببرد. قصه‌های ریتمیک و قصه‌های تخیلی در این سن جذابیت بیشتری برای کودکان دارند اما معمولاً توجه کودک به قصه بیش از هرچیز دیگری به مهارت قصه‌گو در روایت قصه بستگی دارد.”

او در پایان تأکید کرد: “قصه‌گو در عین تعامل با کودک نباید مدیریت روایت قصه را از دست داده و از طرفی نباید با روایت یک طرفه و بی‌تعامل، صرفاً به قصه‌گویی بدون توجه به واکنش‌های کودکان بپردازد. کمک گرفتن از کودک در تکرار برخی کلمات یا جملات، مکث و نظرخواهی به جا و حدس ادامه داستان، دعوت به سکوت یا ایجاد هیجان در موقعیت‌های مناسب با استفاده از لحن و تن صدا از مهارت‌های قصه‌گو در مشارکت دادن کودکان و شنیدن بهتر قصه است. اگرچه قصه بایستی فراز و فرود درستی را تا پایان طی کند اما معمولاً کودکان این گروه سنی قصه‌هایی که در بازه زمانی ۵ تا ۸ دقیقه روایت می‌شود را بهتر همراهی می‌کنند.”