جمع جزء 0 تومان
انتخاب سوژه برای گفتگو بین نونهالان بهتر است ملموس و قابل درک باشد و یک مربی باید به عنوان فرد بی طرف، بحث و گفت‌وگو را به سمت مطلب و هدف مورد نظر هدایت کند.
سمیرا سادات میرطاهری که از چند سال تجربه کار و فعالیت در حوزه پیش دبستانی برخوردار است با بیان این نکته در خصوص دستاوردهای اخلاقی، تربیتی و اجتماعی به چالش کشیدن ذهن کودکان با موضوعات مختلف برای بحث و گفتگو گفت: “شاید در دوران کودکی ما مطالبی به عنوان چالش ذهن کودکان در تعلیم و تربیت تعریف نشده بود و به همین دلیل متولدین دهه‌های 60-70 اکثراً آدم‌های درونگرایی شدند که بیشتر به نکته‌های فکری درون ذهن خود می‌پردازند و آنچه در ذهن دارند همچنان در ذهن‌شان باقی می‌ماند. ولی امروزه این بحث‌ها و گفت‌وگوها باعث می‌شود تا کودکان آنچه در ذهن دارند را بیان کنند و این دلیل موفقیت در اجتماع و زندگی خصوصی آنان می‌شود.”
این مربی همچنین درباره نقش خاطره‌گویی نوآموزان در جمع دوستان خود یادآور شد: “بیان خاطرات در جمع دوستان، خود دلیل بر اعتماد به نفس کودکان است. وقتی کودکی در جمع دوستان به بیان خاطرات گذشته و یا حتی ساخته‌های ذهنی‌اش می‌پردازد باعث تشویق دیگر بچه‌ها برای صحبت کردن در جمع می‌شود و اگر مربی هم با بچه‌ها همراهی کند می‌تواند، میزان اعتماد به نفس کودکان برای صحبت کردن و گفت‌وگو افزایش پیدا می‌کند.”
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که اگر کودکی در بحث و گفت‌وگو پاسخ‌های نادرست بدهد، وظیفه یک مربی در این باره چیست تأکید کرد: “در این مواقع فقط مربی است که حتی از جواب منفی کودکان می‌تواند به جواب مثبت مدنظر خودش برسد. زیرا اگر کودک احساس ناامنی در گفتگو کند مخصوصاً بین همسالان خود، دیگر علاقه‌ای برای مشارکت در بحث‌ها نخواهد داشت و این امر در آینده او تأثیر منفی بسیاری خواهد گذاشت. زیرا هدف ما از تربیت نونهالان فقط برای امروزشان نیست، بلکه باید بیشتر توجه ما به آینده آنان باشد.”