جمع جزء 0 تومان
کودکان و خردسالان مخاطبان جدی و قابل‌توجهی هستند که باید زبان گفت‌وگو با آنها را پیدا کنیم و یک نشریه ویژه آنان می‌تواند این راه را مشخص و آشکار سازد تا این گفتگو در مسیر صحیح انجام شود.
حسین تولایی، نویسنده و شاعر حوزه کودکان که از سال‌ها تجربه در مطبوعات کودک و نوجوان نیز برخوردار است با بیان این مطلب گفت: “این گروه از مخاطبان در حال برداشتن گام‌های اولیه مطالعه هستند و یک نشریه کودکان همچون پاپالو می‌تواند با جذابیت‌ها و تنوعی که در شکل و محتوای مطالب خود دارد، کودکان و خردسالان را به قول روباه قصه‌ی شازده کوچولو، اهلی مطالعه، اهلی هنر و ادبیات کند و به طور کلی آنان را با فرهنگ پیوند بدهد. مجله به دلیل پویایی و به روزبودن مطالبی که در خود دارد خیلی می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد. معمولا” در نشریات تازه‌ترین آثار خلق‌شده توسط شاعران، نویسندگان، پژوهشگران و به‌طور کلی روزنامه‌نگاران منتشر می‌شود. نشریه به رویدادهای روز می‌پردازد. ابنها برخی از امکاناتی است که نشریه در خود دارد. امکانات منحصربه فردی که می‌تواند ابزار مناسبی برای ارتباط با مخاطب باشد.”
این نویسنده باتجربه که کتاب‌های متعددی تاکنون از او برای بچه‌ها منتشر شده است سپس در باره نحوه برقراری ارتباط خردسالان با محتوای یک نشریه افزود: “تصاویر و صفحه‌آرایی و همچنین تنوع در شکل و محتوای مطالب یک نشریه خیلی اهمیت دارد. استفاده از تصاویر مناسب برای خردسالان، طراحی بازی و سرگرمی، ارائه‌ی مطالب تعاملی در نشریه مثل ارسال نقاشی، کاردستی و … برای بچه‌هایی که هنوز نمی‌توانند بخوانند جذاب است. ضمن اینکه بزرگترها (نه لزوما” پدر و مادر) می‌توانند با اشتراک یک یا چند نشریه برای بچه‌ها فرصت تجربه‌کردن یک نظم و انتظار فرهنگی را ایجاد کنند. اینکه بچه‌ها هر هفته، هر ماه یا هر فصل منتظر آمدن شماره جدید یا نشریاتی خاص باشند، خودش به نوعی بازی و سرگرمی شیرینی است. انگار قرار باشد طی مدت زمان خاصی با یکی از دوستان شان قرار داشته باشند و این موعد دیدار، تکرار شونده باشد. بچه‌ها تکرار رویدادهایی که از آن خاطره خوبی داشته باشند را دوست‌دارند و نشریه بستر خوبی است تا لحظه‌های کودکی را شیرین و به یاد ماندنی کند. همچنان که همه ما بزرگترها هنوز رفاقت با یکی دو نشریه در کودکی را به یاد داریم و آن انتظار شیرین آمدن نشربه را تحربه کرده‌ایم. خیلی وقت‌ها همین نشریات مسیر زندگی خیلی از افراد را به درست‌ترین شکل ممکن تغییر داده یا تعیین کرده است.”
این برنده کتاب سال جمهوری اسلامی در حوزه شعر کودکان و نوجوان سپس در مورد محتوای جذاب و مفید برای کودکان ۴ تا ۶ ساله نیز یادآور شد: “بچه‌ها خیال‌پردازی و طنز را بسیار دوست دارند و این دو مورد اساس و پیش‌نیاز بروز خلاقیت هم برای آفریننده اثر و هم برای مخاطب است. خیال و طنز در تمام مطالب نشریه می‌تواند به کار گرفته شود. خوب است در تولید محتوا برای نشریات کودکان به این دو مورد توجه ویژه داشته باشیم.”
وی در جواب به این سوال که آیا مجله می‌تواند جایگزین کتاب باشد هم گفت: “خیر موافق نیستم. البته نشریه فضایی در راستای کتاب و کتابخوانی است و در این زمینه بسیار هم کمک‌کننده است اما به دلیل ویژگی زمان نمی‌تواند به اندازه کتاب عمیق باشد. در نشریه مطالب باید در یک مدت‌زمان خاص که معمولا” هم بسیار کوتاه است، تولید و منتشر شود. بنابراین فرصت زیادی برای آماده‌سازی مطالب نشریه نداریم. همین فرصت کم موجب می‌شود امکان پرداختن به بعضی موارد نباشد. اما در روند تولید کتاب فرصت کافی برای پرداختن به همه جوانب و جزییات یک اثر وجود دارد که می‌تواند به اثر عمق بیشتری ببخشد. به جایش نشریه به‌روز و حتی به‌لحظه است و جدیدترین رویدادها را در خود بازتاب می‌دهد. چیزی که در کتاب به این سرعت امکان‌پذیر نیست. اما به طور کلی کتاب و نشریه هر دو اعضای یک خانواده‌اند. یکی پرجنب‌وجوش و برونگرا و دیگری آرام و درونگرا. هر دو هم برای مخاطب جذاب و لازم هستند.”
تولایی که آثارش در رقابت‌ها و جشنواره‌های مختلف ادبی بارها نامزد و برگزیده شده همچنین در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان از داستان‌ها، شعرها و بازی‌ها در مجله برای انتقال مفاهیم به کودکان استفاده کرد گفت: “در مطالب نشریه هر چه بیشتر از روش آموزش مستقیم پرهیز کنیم، موفق‌تریم و انتقال مفاهیمی که موردنظرمان است آسان‌تر و تأثیرگذارتر و مخاطب‌پسندتر اتفاق می‌افتد. آموزش مستقیم و نصیحت‌گونه دافعه ایجاد می‌کند و برای بچه‌ها و حتی بزرگترها هم جذابیت ندارد.”