نقش مربیان در گذاشتن سنگ بنای صحیح پيش دبستان

اگر مربی در پيش دبستان این اندیشه و احساس را داشته باشد که قرار است به کودک چیزی را یاد بدهد، از همان ابتدا سنگ بنا را اشتباه گذاشته است.

محمد ناصری نویسنده و دبیر بسته تربیت و یادگیری “من می‌دانم من می‌توانم” در نشست تخصصی معاونان آموزش ابتدایی مناطق ۲۱ گانه شهرستان‌های استان تهران با بیان این مطلب گفت: “پیش دبستان و دبستان ضمن اینکه با یکدیگر ارتباط زیادی دارند، اما دو دنیای کاملاً متفاوت نسبت به هم هستند. زیرا یکی از آنها فریاد می‌زند که من آموزش رسمی هستم که همانا دبستان است. یعنی قرار است به شما بچه‌ها به عنوان دانش آموز یک چیزهایی را من به عنوان آموزگار آموزش بدهم و سپس بازخورد گرفته و ارزشیابی کنم. در واقع من باید به عنوان معلم، شما را از نقطه “آ” به نقطه “ب” رسانده و با اولیاء ارتباط داشته باشم و نهایتاً این تلاش منتج به این شود که دانش آموز از پایه اول به پایه دوم یا از دوم به سوم برود. این دنیای رسمی دبستان است.”

ناصری سپس به تعریف دنیای پیش دبستان اشاره کرد و افزود: “این در حالی است که پیش دبستان، کاملاً یک دنیای غیر رسمی، غیر اجباری، غیر مستقیم و غیر رقابتی است و غیر این است که قرار است همه را یکسان کنید.”

وی سپس در ادامه اشاره‌ای به یکی از جمله‌های انیشتین کرد و گفت: “انیشتین می‌گوید بچه تا وقتی وارد آموزش رسمی نشده باشد (فرقی هم بین ایران و آلمان وجود ندارد) و قبل از اینکه وارد آموزش رسمی مدرسه‌ای شود، ۹۰ درصد خلاقیت دارد و بعد که وارد می‌شود این خلاقیت فروکش می‌کند و به ۵ درصد می‌رسد. وقتی به دوره متوسطه دوم که می‌رسد که دیگر چیزی از بچه باقی نمی‌ماند. حال آنکه دنیای پيش دبستان دنیای عاطفه و احساس است و دنیای دبستان دنیای علم و دانش است.”

ناصری که عضو شورای برنامه‌ریزی بسته تربیت و یادگیری است همچنین تأکید کرد: “پيش دبستان و دوره آمادگی، دوره‌ای است که مربی با بچه‌ها دوست می‌شود. بچه‌هایی که منیّت و فردیّت در آنها بسیار غلبه دارد و چیزی به عنوان دانش و آموختن را اصلاً به رسمیت نمی‌شناسند. آنها بازی را به رسمیت می‌شناسند.”