جمع جزء 0 تومان
مقایسه عملکرد نوآموز با عملکرد نوآموزان دیگر از جمله کارهای ممنوع در پیش دبستان است و به کودکان آسیب‌های روحی و روانی وارد می‌کند و مربیان و والدین باید از انجام آن پرهیز کنند.
محمد ناصری در دومین ماه از آغاز سال تحصیلی فعالیت‌های مراکز پیش دبستان، به بهانه مقایسه اشتباه کودکان با یکدیگر با بیان این مطلب گفت: “ممکن است برخی از مربیان و حتی والدین یک یا چند نفر از نوآموزان را به دلیل داشتن برخی توانایی‌های خدادادی و یا استعدادهای خاص درونی، آنان را با سایر بچه‌ها و حتی برخی کودکان در خانواده مورد مقایسه قرار دهند که این کار امری اشتباه است. ما نباید انتظار داشته باشیم کودکی که برای مثال در هوش تصویری از دیگر دوستان خود توانایی بیشتری دارد الزاماً باید در سایر توانایی‌ها و هوشها مثل هوش هیجانی، ریاضی، اجتماعی و مانند آن نیز از سایرین جلوتر باشد. به همین نسبت نیز ممکن است دیگر کودکان در برخی هوشها و توانایی‌ها از سایرین جلوتر و یا کمی عقب‌تر باشند. لذا این مقایسه ممنوع است.”
وی که عضو شورای نویسندگان بسته “من می‌دانم من می‌توانم” است در ادامه به موضوع مهم اجبار برای دستیابی نوآموز به حد معینی از یادگیری اشاره کرد و گفت: “این کار در پیش دبستانی نوعی خطا محسوب می‌شود زیرا اینجا مدرسه یا دبیرستان نیست که ما انتظار داشته باشیم بچه‌ها بعد از تدریس معلم مفاهیم آموزش داده شده را به طور کامل درک کرده و فرا بگیرند. در پیش دبستانی حد و معیار یادگیری خود نوآموز و کودک است و ما تنها باید ارائه کننده محتوای تربیتی در قالب‌های متنوع همچون شعر، قصه، نمایش، فیلم، بازی و امثال آن باشیم. این کودک است که بر اساس ذوق، علاقه و توان خودش، نکات را دریافت می‌کند و معیار مقایسه ما تنها خود او با خودش است.”
ناصری سپس بحث آموزش اعداد ریاضی و الفبای فارسی را مطرح کرد و یادآور شد: “این نوع از آموزش مختص دوران مدرسه است و گاهی برخی والدین از مربیان انتظار دارند تا این نوع آموزش‌ها در پیش دبستانی صورت بگیرد تا فرزند آنان هنگام ورود به دبستان با تعدادی از اعداد و حروف آشنایی داشته باشد. در حالی که این کار به زیان و ضرر کودک تمام می‌شود. وقتی کودک شما الفبا یا اعداد را فرا بگیرد، در محیط کلاس مدرسه، احساس توانایی بیشتر نسبت به سایر بچه‌ها را دارد و با کلاس همراه نبوده و محیط آموزشی را از آرامش و روال خود خارج کرده و حتی ممکن است او را بیش فعال تلقی کنند.”
این نویسنده حوزه کودک و نوجوان در ادامه از اجبار به انجام تکالیف در پیش دبستانی، دادن هرگونه تکلیف به نوآموز در خانه و ارزشیابی مستقیم از نوآموز نیز به عنوان کارها و فعالیت‌های ممنوع در پيش دبستان نام برد و تاکید کرد: “اصولاً هدف از دوره پیش دبستان بحث لذت بردن کودک از فعالیت‌ها است. او خودش به تدریج مباحث تربیتی را از مربی و دیگر همکلاسی‌هایش یاد می‌گیرد. به همین دلیل نباید ما چه در پیش دبستان و چه در منزل از او در قبال نکاتی که با شوق و هیجان و لذت فرا می‌گیرد آزمون یا امتحان بگیریم.”
این عضو شورای همفکری و برنامه‌ریزی بسته تربیت و یادگیری در خصوص ارزیابی فعالیت یک کودک در طی سال، به وجود کاربرگ‌های تدارک دیده شده و همچنین صفحات پایانی چهار کتاب متعلق به کودک اشاره کرد و افزود: “مربیانی که از این بسته استفاده می‌کنند و در این زمینه آموزش دیده‌اند به خوبی می‌دانند که روند پیشرفت کودک را چگونه به والدین او اطلاع داده تا آنان از مسیر طی شده توسط فرزندشان در طول سال باخبر باشند. ما به عنوان مربی تنها زمانی که کودک نیاز دارد در یک زمینه تلاش بیشتری کند، باید آن نکته را با همین عبارات به والدین اطلاع بدهیم. برای مثال اگر کودکی گوشه‌گیر است ما می‌توانیم پیشنهاد بدهیم که او را بیشتر به مهمانی‌ها ببرید تا با افراد و همسالان متعددی در ارتباط باشد.”
ناصری در پایان از موضوع آموزش‌های مباحث انتزاعی و حافظه مدار نیز به کودکان در این سن، به عنوان یکی دیگر از موارد ممنوعه اشاره کرد و از مربیان مراکز پيش دبستان خواست تا با رعایت این نکات که در اسناد بالادستی نیز به آنها اشاره شده، زمینه رشد و شکوفایی هرچه بیشتر این کودکان را با مهربانی و عطوفت خود فراهم آورند.”