جمع جزء 0 تومان
ناخن جویدن در کودکان یکی از رایج‌ترین عادات عصبی است که معمولاً در سنین کودکی اغلب از ۳ تا ۱۲ سالگی مشاهده می‌شود. این رفتار در اصطلاح روانشناسی اونیکوفژی نام دارد که به عمل ناخودآگاه یا آگاهانه کودک در جویدن یا کندن ناخن‌ها و گاهی پوست اطراف آن اشاره دارد.
ناخن جویدن در کودکان می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. تغییرات محیطی مثل ورود به مدرسه جدید یا تولد خواهر یا برادرجدید و … یا تنش‌های روزمره می‌تواند سبب این عادت بشود. زمانی که کودک فعالیتی ندارد یا حوصله‌اش سر رفته ممکن است به این رفتار روی بیاورد. برخی از کودکان از بزرگترها یا همسالانی که ناخن می‌جوند تقلید می‌کنند. ناخن جویدن ممکن است برای کودک حس آرامش یا کاهش تنش ایجاد کند. در برخی از موارد این رفتار می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات عمیق‌تر مثل اضطراب جدایی باشد.
ناخن جویدن اثرات فیزیکی، اجتماعی و روانی مختلفی برای کودک به همراه دارد. مانند آسیب به ناخن‌ها و پوست اطراف آن و افزایش خطر عفونت به دلیل زخم‌های کوچک در اطراف ناخن و همچنین آسیب به دندان‌ها و لثه‌ها در صورت ادامه این رفتار. ممکن است باعث خجالت یا کاهش اعتماد به نفس در کودک شود به ویژه اگر توسط همسالان مورد توجه قرار بگیرد. در نهایت ادامه این رفتار می‌تواند نشان‌دهنده استرس یا اضطراب پنهان باشد که نیاز به توجه و یا حتی درمان دارد.
توصیه‌هایی برای والدین و مربیان:
در ابتدا بررسی کنید که آیا کودک در معرض استرس یا تغییرات محیطی قرار دارد؟ محیطی آرام و حمایتی برای کاهش اضطراب کودک فراهم کنید. کودک را با فعالیت‌های جذاب و خلاقانه مشغول کنید تا فرصت ناخن جویدن را نداشته باشد. به کودک کمک کنید تا از روش‌های دیگر برای کاهش استرس خود استفاده کند؛ مانند استفاده از توپ استرس. برای ترک ناخن جویدن پاداش‌های کوچکی برای او در نظر بگیرید. اگر این عادت با وجود تمام تلاش‌ها ادامه یافت از مشاوره روانشناس کودک استفاده کنید.