جمع جزء 0 تومان
قصه‌گویی نه تنها یک ابزار سرگرمی، بلکه روشی قدرتمند برای پرورش زبان، تخیل و مهارت‌های اجتماعی کودکان است. با انتخاب قصه‌های مناسب و استفاده از تکنیک‌های جذاب، مربیان می‌توانند دنیایی از یادگیری و لذت را برای کودکان خلق کنند.
شهربانو مشک بیدحقیقی، مربی نمونه کشوری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و مجری برنامه کاردستی در صداوسیما با بیان این مطلب گفت: “قصه‌گویی به عنوان هنری کهن و تأثیرگذار، نقش مهمی در رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان ایفا می‌کند. قصه در لغت به رویدادی واقعی یا تخیلی گفته می‌شود که به کمک قصه‌گو و با استفاده از کلام، حرکات بدن و دیگر ابزارهای بیانی، به صورت شفاهی و رو در رو بیان می‌شود. این هنر نه تنها به تقویت زبان گفتاری و مهارت‌های شنیداری کودکان کمک می‌کند، بلکه تخیل آن‌ها را پرورش داده و حس کنجکاوی‌شان را ارضا می‌کند.”
وی که از چند دهه تجربه کار با کودکان برخوردار بوده و شاگردان بسیاری را تربیت کرده معتقد است: “قصه‌های مناسب برای کودکان پیش‌دبستانی باید شامل عناصری باشند که برای این گروه سنی جذاب و قابل درک است. این عناصر شامل درونمایه، شخصیت‌ها، زمان و مکان، زاویه دید، پیرنگ، کشمکش‌ها و پایان‌بندی هستند. با این حال، قصه‌ها باید ساده، کوتاه و دارای توالی درست باشند تا توجه کودکان را جلب کنند. شخصیت‌های قصه‌ها می‌توانند انسان‌ها، حیوانات، گیاهان یا حتی اشیا باشند. مهم این است که این شخصیت‌ها متناسب با رده سنی کودکان، دارای محتوای مناسب و جذاب باشند. تصاویر و عکس‌های جذاب نیز می‌توانند به درک بهتر داستان و علاقه‌مندی بیشتر کودکان کمک کنند.”
مشک‌بید حقیقی که یکی از طراحان ایده‌های آموزش برای خردسالان، کودکان و نوجوانان است و از وی با عنوان بهترین ایده پرداز برای ارایه کتابخوانی در فضاهای روستایی یاد می‌شود در ادامه یادآور شد: “مربیان باید با توجه به شرایط و نیازهای کودکان، قصه‌های مناسب انتخاب کنند. برای مثال، در محیط‌هایی با امکانات محدود، قصه‌های ساده و کوتاه بهتر جواب می‌دهند. استفاده از حرکات بدن، نمایش خلاق و ابزارهای بصری مانند عروسک‌ها و تصاویر نیز می‌تواند قصه‌گویی را جذاب‌تر و به یاد ماندنی‌تر کند. قصه‌ها باید از مفاهیم ترویج‌دهنده خشونت، تبعیض نژادی یا ایجاد‌کننده اضطراب دوری کنند. کتاب‌ها و قصه‌هایی که محتوای نامناسب دارند، می‌توانند تأثیرات منفی ماندگاری بر ذهن کودکان بگذارند.”
این مربی باتجربه در ادامه در خصوص استفاده از زبان بدن و تکنیک‌های جذاب برای قصه‌گویی افزود: “زبان بدن، تقلید صدا، تغییرات صورت و حرکات نمایشی می‌توانند قصه‌گویی را جذاب‌تر کنند. تجربه‌های خلاقانه مانند نقاشی صحنه‌های قصه یا اجرای نمایش‌های کوتاه نیز می‌توانند به درک بهتر داستان و مشارکت فعال کودکان کمک کنند.
قصه‌گویی نه تنها در پرورش فن بیان و هوش کلامی مؤثر است، بلکه می‌تواند در آموزش مفاهیم پیچیده علمی، ریاضی و اجتماعی نیز کاربرد داشته باشد. برای مثال، بیان داستان تولد یک پروانه با استفاده از تصاویر یا تقلید صدا می‌تواند این مفهوم را برای کودکان ملموس و به یاد ماندنی کند.”
وی در پایان گفت: “قصه‌گویی هنری است که می‌تواند دنیای کودکان را دگرگون کند. با انتخاب قصه‌های مناسب، استفاده از تکنیک‌های جذاب و پرهیز از محتوای نامناسب، مربیان می‌توانند فضایی پر از یادگیری، خلاقیت و لذت برای کودکان خلق کنند.”